Son yıllarda eski Sovyet coğrafyasını gezip duruyorum. İş amaçlı seyahatler bunlar ama beni bilen bilir, bir yeri görmek istiyorsam oralarda iş uydurmada çok becerikliyimdir. Eski Sovyet coğrafyası  ilgimi çekiyor çünkü oraları gezdikçe hayretler içinde kalıyorum. O kadar büyük bir alanda yapılmış standart altyapı yatırımları, olağanüstü bir merkezi planlama, eğitim-sağlık vb.

Eskişehir’e giderken otobüsümüz Bozüyük otogarına girdi az önce. Bu yıl (hızlı tren başlamadığı için mecburen) defalarca Eskişehir’e otobüsle gittim ama İlk defa görüyordum bu yeni otogarı. Eskisinin belki on katı büyüklüğünde, heybetli. Ama boş. Benim de ilk kez görüyor olmamdan anlaşılacağı üzere, çok verimli bir yatırım gibi görünmüyor.  Bozüyük otogarında

Giriş: Son yıllarda iyice tekrara giren ve gösteriye dönüşen marka/pazarlama konferanslarına gitmemenin yarattığı entelektüel açlığı gidermek amacıyla, geçen sene Uludağ Ekonomi Zirvesi’ne gitmeye karar vermiştim. Hadi itiraf edeyim, biraz network olur diye de düşündük yol arkadaşım Ufuk Çarşıbaşı ile. Sonuçta haklı çıktık ve 2013 zirvesinden büyük ölçüde tatmin olarak döndük.

Balon mu Baloncuk mu? Kriz tellallarının konut balonunun patlayacağı yönündeki söylemleri arttı son dönemde. Çok da haksız değiller. Global krizin bitmediği, yeni daralmalar yaşanabileceği yönünde ihmal edilemeyecek raporlar, yorumlar yayınlanıyor dünyada. Sonra, sıcak parayla ve konut sektörünün dinamizmiyle on yıllık güzel bir dönem yaşamış Türk ekonomisinin yeni bir açılımı olmadığı

1979 yılında 532 puanla ODTÜ Endüstri Mühendisliği bölümüne girdim. Ailem çok mutlu oldu ama bazı akrabalar “senin puanın tıbba da tutuyormuş?” diye yaptığım tercihin yanlış olabileceğini ima ettiler. Çünkü o dönemin en popüler işi doktorluk idi ve Hacettepe dışındaki tüm tıp fakültelerine girebiliyordum. Ama ben doktor olmak istemiyordum. Bir arkadaşım

Danışmanlıkta kuraldır; Müşteri daha çok para verdiği danışmanı daha iyi dinler, ciddiye alır. Ucuza aldığı fikirler duruma göre değerlendirilir veya değerlendirilmez ama bedavadan aldığı aklın hiç bir kıymeti yoktur. Bazı müşteri adayları danışmanı sınamak veya beleş fikir almak için ilk görüşmede çok detay sorular sorar. Bazen biz de kaptırıp gideriz

İletişim Sektöründe 15 Yıldır Artmayan “Fee”ler Üzerine bir Değerlendirme Doksanlar Bu işe başladığımda ajans komisyonları net medya bütçesi üzerinden %15 idi. Daha yüksek olduğu bir dönem de yaşanmış, ben şahit olmadım. Bu iyi bir paraydı ancak günümüzle doğrudan kıyaslamamak gerekir. Çünkü o zaman reklam yayın bütçeleri düşüktü. Örneğin doksanların başında

Eskişehir doğumlu, ODTÜ mezunu ve reklam-pazarlama sektöründe çalışan biri olarak arkadaş ve akrabalarımın profilini tahmin edebilirsiniz. Recep Tayyip Erdoğan İstanbul belediye başkanı seçildiğinde hepimiz şok olmuştuk. Çevremdekiler ağırlıkla “yakında hepimizin başını örtecekler” espirileri yapmaya başladı. Ben düşünmeye… Yıllar geçti. 28 Şubatlar, ekonomik krizler yaşandı ve nihayetinde AK Parti iktidara geldi.

Geçen yıl MÜSİAD’ın gündeme getirdiği orta gelir tuzağı kavramı ekonomi elitinde iyi yankı buldu ancak tartışma fazla uzamadı. İhtimal ki ekonomiyi yönetenlerin verdiği mesajlara ve korunmak istenen psikolojik ortama çok uymadı. Tamam. Konunun kamuoyu önünde tartışılmamasını (politik nedenlerle) anlarım. Ancak birileri bir yerlerde hala bunun üzerine kafa yoruyor olmalı çünkü

Futbol-basket konusunda yazmamaya, konuşmamaya dikkat ediyorum çünkü en aklı başında insan bile fanatikleşip olur olmaz laflar ediyor. Özellikle sosyal medyada bu iş ciddi hakaretlere varıyor. Öte yandan spor bazı pazarlama ve marka kavramlarını anlatmak için o kadar güzel örnekler sunuyor ki insan dayanamayıp ortaya kafayı çakıyor. Açıkçası en az 45