Ali Taran bir kaç ay önce Marketing Türkiye’ye konuştu. Geçenlerde Cannes jüri üyeliğine seçildiğini duyduk. Aynı günlerde Milliyet’te Fatoş Karahasan’a görüş bildirdi. Umarız Kristal Elma’ya da tekrar katılmaya başlar. Kendisinin “aramıza dönmesi” sevindirici ama ben son dönemde verdiği demeçlerden kafamdaki soruların neredeyse hiçbirinin cevabını alamadım. Çok karmaşık mesajları basit cümlelerle

On yıl filan önce seminerlerde kullanmak üzere böyle bir model hazırlamıştım. Hatta sonrasında bunu temel, gövde, çatı gibi parçalara ayırarak bir ev analojisi yaratmıştım. Ne yalan söyleyim, ilham kaynağım da yabancı bir dergide okuduğum “17 basamaklı” benzer bir model idi. Sonra bunları kullanmayı bıraktım ve giderek tamamen unuttum. Geçenlerde yeni

Pazarlama Guru’su olabilmek için ne gerekir? Güney Fransa sahillerinde gezerken plajdaki bikinilileri bırakıp yüzünüzü dağlara ve otlayan ineklere dönüp mor ineklerle ilgili teoriler üretebilecek karakterde olmak gerekir. Reklam eleştirmeni olmak için? Cannes plajlarında ronta yatmak yeterlidir. Cannes  plajlarında iki hafta daha yatarsanız sinema eleştirileri de yazabilirsiniz. Korumacılık döneminde Türkiye’ de

Ülkemiz reklam sektörünün geçmişi ve geleceği hakkında yorum yaparken başlıktaki kuşak hikayesini çok kullanırım. Sağda solda parça buçuk dile getirdiğim bu özgün teorimi (isimde esinlenme olduğunu kabul etmeliyim) aşağıda net bir şekilde ifade etmek istedim: Girizgah: Reklamcılık yaratıcılık işidir. O yüzden sektörü, şirketleri anlamaya ve anlatmaya çalışırken yaratıcıları referans almak

Elli yıldan fazladır düzenli futbol izlerim. Eskişehir taraftarı, Beşiktaş sempatizanıyım ama en büyük keyfi milli veya kulüp takımlarımızın global başarılarında yaşarım. Bu topraklardan dünya markası çıkar mı?kitabının yazarı olarak da, futbolun böyle sevildiği bir ülkede, artan gelire, nüfusa ve gelişen teknolojik imkanlara rağmen futbolumuzun küresel alanda bir adım daha ileri gidemeyişine

Bu ay başında artan transfer haberleri sonrasında spor sayfalarımızda ne tür başlıklar görmeyi arzu ettiğimi kaleme almıştım. Her zamanki gibi safça hayaller içeren bir yazıydı. Merak eden linki tıklayabilir; http://markam.com.tr/blog.html?durum=detay&icr=377 Yazının ana fikri, yirmi yıldır söyleyegeldiğim gibi, spor kulüplerimize çağdaş pazarlama ve marka yönetimi pratiğinin hiç uğramamasının yarattığı vasatlıktı. Makus talihimizi

Gazetelerimizin spor sayfaları, her yıl bu dönemde olduğu gibi transfer haberleriyle dolu. Yöneticilerimiz alım-satım işlerinde ne kadar marifetli olduklarını gösterme çabasında. Ezeli rakibinin önüne geçip popüler transfer adaylarını kendi takımına getiren başkanlar övgüyü topluyor. Aslında yaptığı şey aynı adama rakibinden daha fazla para vermek ama olsun, BÜYÜK BAŞKAN!  Peki kimler

Türkiye’nin dünyada oyun kuran, yöneten ülkelerden biri olmasını çok isterim. Bunun olabileceğine de inanırım. Neticesinde yüzyıllar boyunca dünyaya hükmetmiş bir neslin torunlarıyız. Ancak bunun hemen ve mevcut ekonomik gücümüzle olmayacağı da açık.  Aksi, kendimizi kandırmaktır. Son yaşanan darbe girişimi sırasında hükümetin, devletin ve silahlı kuvvetlerin iletişim çalışmalarını  takdir ettim. Örneğin Başbakan Binali Yıldırım’ın daha

Aynı başlık altında kaleme aldığım dördüncü yazı bu. Daha önce 2006, 2009 ve 2015 yıllarında derdimi anlatmaya çalışmışım. Merak edenler internette bulabilir. Tabi hala kendimi anlatamıyorum ama aradan zaman geçtikçe yeni vukuatlar yaşıyor, farklı bakış açıları geliştiriyorum. Tecrübe dedikleri bu olsa gerek. Ürün odaklı Türk sanayicisinin iş modeli kabaca şöyledir;